قدر شناسی

قدر داشته های خود را بدانیم...

روی سخنم در این حرف با همه است .

از مسئول ترین مسئول گرفته تا شهروند ترین شهروند...

شهرما اگر کوچک است...

اگر امکانات مناسبی ندارد...

اگر از نظر بودجه مالی و یا هر نظر دیگر در مضیقه و تنگنا میباشد...

اما هنوز هم داشته هایی دارد که باید قدر بدانیم و نگذاریم از دست برود.

مهمترین داشته ی ما جوانان ما و ظرفیت وجودی آنها است.

و اگر از این داشته حفاظت نکنیم, حمایت نکنیم واو را به راه درست

استفاده از ظرفیتهایش هدایت نکنیم ... آنگاه آنها را به راحتی از دست خواهیم داد.

در شهر دانش اموزان با استعدادی داریم که با کمی توجه و ایجاد محیط رشد

میتوانیم انها را به بازوهای قدرتمندی برای آینده شهر تبدیل کنیم.

هنرمندانی داریم که تنها با کمی حمایت و تشویق میتوانیم انگیزه و شور آنها را بیفزاییم .

ورزشکارانی داریم که با اندکی کمک و حمایتشان میتوانیم سرزندگی را در شهر جاری کنیم.

جوانان با انگیزه و فعالی داریم که با میدان دادن به انها در عرصه های مختلف

 میتوان شاهد پیشرفت همه جانبه شهر و مردمش باشیم.

و...

مسئولین...

 اگر جوانانتان را حمایت و محیط رشدشان را فراهم نکنید

روز به روز شاهد کمتر شدن جمعیت شهر و مهاجرت یا صادقانه تر فرار جوانانمان از شهر خواهیم بود

ان وقت اگه جوانی نباشد که شهر به ان تکیه کند دیگر نه اسفالت محکم و تمیز مفید است نه جاذبه های تفریحی نه هوای پاک...

مردم شهر من ...

حتی اگر این حرفها بارها زده شدو کسی گوش نکرد همچنان در میدان بمانید و با هرانچه در دست دارید ادامه دهید...